شنیــده بــودم "پـــــــــــــا" ، "قــلب دوّم" است ... اما بــــــــــــــــــاور نداشتــم !
تــا آن زمــان کــه فــــــــــــــهمیــدم ؛ وقتــی دلِ ماندن نــدارم ،
پــایِ ایــــــــــــــــــــستــادن هــم نیســت... !!!
گاهی تــو... گاهی یادِ تــو...
گاهی هم غمــِ تــو... آخــر "تــو" کار ِ مــرا تمام می کند
من به تنهایی باغ بعد یک خواب زمستانی می‌اندیشم و به گل‌های فروخفته
به دامان سکوت من به یک کوچۀ گیج گیج از عطر اقاقی‌ها می‌اندیشم
و به یک زمزمه‌ی عابر مست
که ز تنهایی خود ناشاد است! می اندیشم
چـگـونـه حـرف ِ [ د ِ لَ م ] را بـه چَـشـم هـات بـگـویـم
شـایـد مَـرا .. بـرای ِ روز مَـبـادا گُـذاشـتـی
ازاین تکرارساعتهـ ـا
ازاین بیهوده بودنهـ ـا
ازاین بی تاب ماندنهـ ـا
ازاین تردید ـهـ ـا
نیرنگهـ ـا
... شکهـ ـا
خیانتهـ ـا
ازاین رنگین کمان سرد آدمهـ ـا
وازاین مرگ باورها ورویاهـ ـا
پریشانمـــ
دلـ ـم پروازمیخواهد...
چه تفاهمی ...
هر دو فراموشی گرفتیم ...!
هر دو باختیم ...!
و هر دو خوشحالیم ...!
تو مرا فراموش کردی ...
من خودم را...
تو مرا باختی ...
من ارزشم را ...
تو برای پیروزیت خوشحالی ...
من برای تو ...
من نه عاشقم
و نه محتاج نگاهی که بلغزد بر من ؛
من خودم هستم و تنهایی یک حس غریب،
که به صد عشق و هوس می ارزد
