مـن هـرگـز از آنهـــا نیستم

شـایـد بـاور نکـنی

ولـی آدمهـــایـی هـستنـد کـه زنـدگـی شـان

بـی کـمتـریـن رنـج و پـریـشـانـی مـی گـذرد

خـوب لـباس مـی پـوشـند

خـوب مـی خـورنـد

خـــوب مـی خـوابـنـد

از زنـدگـی خـانـوادگـی شـان راضـی انـد

الـبته بـعضـی وقـتهــا غـمگـین مـی شوند

ولــی اثـری بر زندگـی شان نمی گـذارد

همیشه حـالشان خـوب است

و مــرگ شـان

مـرگـی اسـت راحـت در مــیانـه ی خــواب

شـایـد باور نـکـنی

ولـی این جـور آدمهــا وجـود دارنـد

ولـی مـن از آنـــــها نـیسـتـم

نـه ٬ مـن هـرگـز از آنهـــا نیستم

مـن حـتـی هـیــــــــــــــــــچ نـزدیـکـی بـه نـوع زنـدگـی آن هـا نـدارم

نـه ٬ مـن هـرگـز از آنهـــا نیستم

تنها و غمگین و افسرده

اصرار نکن حالت را به کسی بفهمانی...

هر چه بیشتر اصرار کنی کمتر می فهمندت

التماس نکن برای کسی مهم باشی

هر چه بیشتر التماس کنی

بیشتر از چشمها میفتی

میدانی

همین که هستی

خوب است

تنها و غمگین و افسرده

حتی دیگر لازم نیست  خودت را  شاد نشان دهی

نخواست باور کنه اینو که رسم روزگار اینه

نخواست باور کنه اینو که رسم روزگار اینه

کـــــه تنها همدم شبــ هاش یــه مشتــ آهنگــ غمگینه

کـــــه عشقش جــــا زد و رفتــــ و از ایــــن غمگین تــرم مــیشه

عادت ندارم سیگارم را با آتش دیگران روشن کنم

عادت ندارم سیگارم را با آتش دیگران روشن کنم !
دلم با آتش دیگران سوخت برایم کافی بود …

ﺩﻟﻢ ﻣﯿﺨﻮﺍﺱ ﻏﺮﻭﺭ ﺗﻮ ﺳﮑﻮﺗﻮ

ﺩﻟﻢ ﻣﯿﺨﻮﺍﺱ ﻏﺮﻭﺭ ﺗﻮ ﺳﮑﻮﺗﻮ ؛ ﺑﺮﺍﯼ ﻟﺤﻈﻪ ﯼ ﺁﺧﺮ ﻧﻤﯿﺬﺍﺷﺖ . .

ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﺭﻭ ﻣﯽ ﺳﺎﺧﺖ ﺍﯼ ﮐﺎﺵ . .

ﺑﺮﺍﯼ ﺭﻓﺘﻦ ﺗﻮ ﺩﺭ ﻧﻤﯿﺬﺍﺷﺖ . .

ﻣﻮﻫﺎﺕ ﺑﺨﺖ ﻣﻦ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﯼ

ﻣﻮﻫﺎﺕ ﺑﺨﺖ ﻣﻦ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﯼ ؛ ﻣﻮﻫﺎﺕ ﺣﺮﻑِ ﻣﻦ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﭘﺸﺖ ﮔﻮﺵ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺍﻱ . .

ﻣﻮﻫﺎﺕ ﺩﺭﻭﻍ ﻫﺎﻳﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﺎﻓﺘﻪ ام . .

ﺗﻤﺎﻡ ﺑﺎﻟﺶﻫﺎﻱ ﺩﻧﻴﺎ ﺩﺳﺖﻫﺎﻱ ﻣﻦ اند

ﻛﻪ ﺯﻳﺮ ﺳﺮﺕ ﺭﺍ ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮﺩﻩﺍﻧﺪ . .

ﺍﺑﺮﻫﺎ ﺁﻩ ﻣﻦ ﺍﻧﺪ

ﻛﻪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪﺍﻧﺪ . .

ﻭﺍﺭﻭﻧﻪ ﺍﺳﺖ ﺯﻧﺪﮔﯽ . .

ﻭﺍﺭﻭﻧﻪ ﺍﺳﺖ ﺯﻧﺪﮔﯽ . .

ﻫﻤﯿﺸﻪ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﯼ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﻫﯽ ،

ﻭ ﺍﯾﻦ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﻗﺼﻪ ﺍﯼ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺑﻮﺩ . .

ﺩﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﭼﺮﺍﻍ ﺭﺍ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩ

ﺧﺎﻃﺮﻩ ﻫﺎﯾﯽ ﺭﻭﺷﻦ ﺟﺎ ﮔﺬﺍﺷﺖ . .

ﺧﺴﺘﻪ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻧﻢ ﮐﻪ ﺑﺪﺍﻧﻢ ﺭﻭﺯﻫﺎ ؛ ﺁﺑﺴﺘﻦ ﺷﺐ ﻫﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ . .

ﺧﺴﺘﻪ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻧﻢ ﮐﻪ ﺑﺪﺍﻧﻢ ﺭﻭﺯﻫﺎ ؛ ﺁﺑﺴﺘﻦ ﺷﺐ ﻫﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ . .


ﯾﺎ ﺷﺐ ﻫﺎ ...

ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺑﻮﺩ

ﺟﺎﯼ ﮐﺒﻮﺩﯼ ﻣﻦ ﺑﺮ ﺗﻮ . .

ﺩﺭ ﺁﯾﻨﻪ ﯼ ﺭﻭﺑﺮﻭﯼ ﺗﺨﺖ

ﺻﻮﺭﺗﯽ

ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺩﯾﮕﺮ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ

ﻭ ﺍﯾﻦ ﺁﻏﺎﺯ ِ ﭘﺎﯾﺎﻧﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺳﺖ . .


ﭼﺮﺍﻍ ﺭﺍ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮐﻦ

ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺷﺐ ﻫﺎﯼ ﺭﻭﺷﻦ

ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﺭﻭﺷﻦ ﺑﻪ ﺍﺭﻣﻐﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺁﻭﺭﺩ

ﺭﻭﯾﺎﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺩﻭﺵ ﺧﻮﺩﻡ میگذارم .

ﻣﻌﻨﺎ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﻳﻚ ﺟﺎﻳﻲ ﺧﻮﺩﺕ ﺑﺎﺷﻲ ؛

ﻣﻌﻨﺎ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﻳﻚ ﺟﺎﻳﻲ ﺧﻮﺩﺕ ﺑﺎﺷﻲ ؛

 ﻣﻌﻨﺎ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺗﻮ ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﻲ . .

ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺧﻮﺍﻫﻲ ﺷﺪ ﺑﻪ ﺗﻘﺪﻳﺮ ﺧﻮﺩﺕ ﻭﻗﺘﻲ . .

ﺩﺭﮔﻴﺮ ﺟﻨﮕﻲ ﻳﻚ ﺗﻨﻪ ﺑﺎ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺑﺎﺷﻲ . .

ﺍﻱ ﺭﻭﺡ ﻧﺎ ﺁﺭﺍﻡ ﺁﻭﻳﺰﺍﻥ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ . .

ﺗﻨﻬﺎﻱ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻲ ﺑﺪﻥ ﺑﺎﺷﻲ . .

ﺍﺯ ﺩﺭﺩ ﻣﻲ ﭘﻴﭽﻲ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺗﻦ ﺗﻦ ﺗﻨﺎ ﻭﻗﺘﻲ

ﺑﺎ لآﺷﻪ ﺍﻱ ﮔﻨﺪﻳﺪﻩ ﻫﺮ ﺷﺐ ﺗﻦ ﺑﻪ ﺗﻦ ﺑﺎﺷﻲ .

ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻋﻤﯿﻖ ﻭ ﮐﺎﻣﻞ ﻫﻢ ﺑﻮﺩﯾﻢ

ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻋﻤﯿﻖ ﻭ ﮐﺎﻣﻞ ﻫﻢ ﺑﻮﺩﯾﻢ ؛

 ﭼﻮﻥ ﺩﺭﺩ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻫﻢ ﺑﻮﺩﯾﻢ . .

ﻣﺮﺩﻡ ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ هم ٬ ﺍﻣﺎ ﻣﺎ . .

ﭼﻮﻥ ﺁﯾﻨﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻫﻢ ﺑﻮﺩﯾﻢ . .